کانون پژوهشی حضرت معصومه سلام الله علیها

پاسخگویی به شبهات اعتقادی نقش دعا در رفع بیماریها به خصوص کرونا

مدیر مدرسه علمیه فاطمه معصومه (س) هشتگرد گفت: شیوع ویروس کرونا و شبهات پیرامون آن سبب گردید معاون پژوهش مدرسه در صدد بررسی و پاسخ به شبهات اعتقادی نقش دعا در رفع بیماریها به خصوص بیماری کرونا برآید. از این رو کرسی آزاد اندیشی پژوهشی برخط در سامانه سیما برگزار گردد.

به گزارش خبر گزاری کوثر از کرج خانم فتحی مدیر مدرسه اظهار داشت: کرسی آزاد اندیشی به شکل دو  سویه همراه با استاد مدافع خانم آزادی، استاد منتقد خانم نعمتی و استاد داور خانم امانی در سامانه سیما برگزار شد. رئوس مباحث مطرح شده عبارت بودند از رابطه دعا، اثرگذاری آن بر رفع بیماری و محل های استجابت دعا.

ایشان بیان داشت، کرسی با تعریفی از دعا، جایگاه آن و اثرگذاری دعا توسط استاد داور آغاز شد. سپس استاد منتقد شبهاتی از قبیل،  رد نقش دعا در رفع بیماری و تاکید بر توسعه دانش پزشکی، محدودیت اثرگذاری دعا در درمان، به اعصاب و ایجاد آرامش؛ و تناقض بستن مساجد و حرم های معصومین به عنوان محل های استجابت دعا در درمان بیماری مطرح کرد. در ادامه استاد مدافع با بیان این که این عالَم بر پایه اسباب مادی و معنوی و نظام علیت استوار بوده ارتباط دعا و درمان را دوسویه دانست و به اهتمام ائمه به رعایت اصول بهداشتی و توصیه های مؤکد بر دعا در کنار درمان و اثرگذاری آن اشاره کرد. سپس ایشان فرق دعا و تلقین در علم روانشناسی را در درمان بیان کرده و اثرات دعا را به دلیل اتصال به مبدأ هستی برتر از تلقین معرفی نمود. در ادامه ایشان بستن مساجد و حرم های معصومین را به دلیل جلوگیری از ایجاد تجمع و گسترش شیوع کرونا دانست.

خانم فتحی در ادامه اذعان داشت استاد داور در جمع بندی نهایی گفت: تأثیر دعا در رفع بیماری ها بسیار زیاد است. چنانچه آيات مختلفي به روي آوردن به خداوند و دعا كردن به سوي خالق يكتا براي شفا و درمان بيماري ها اشاره دارد همچون آیه«وَ اذَا مَرِضتُ فَهُوَ يَشفِينِ» . در سال های اخیر دانشمندان بر اثر گذاری دعا بر درمان مهر تأیید زده اند. همچون :  بررسي اثر دعادرماني در درمان بيماران قلبي (هاريس و گودا و ديگران، 1999 ) ایشان در ادامه تصریح کرد تأثیر علل معنوی در سلامت و بیماری جسمی، با وساطت همان علل مادی صورت می پذیرد؛ انبیا و امامان الهی نیز هنگام بیماری به پزشک مراجعه و استفاده از دارو را تجویز می کردند و به سببیت اسباب در جریان امور،اعتقاد داشتند و شفای الهی را نیز در همین چارچوب می دیدند. در رد تلقین ادلهای همچون این بیان کردند که در تلقین ، شخص در خود فرورفته متکی به خویش و از انگارههای غربی اومانیستی است اما دعا ارتباط با مبدأ هستى و رها سازنده ی آدمى از غربت و تنهایى و نگاه به بالاتر است. طبق آیات قرآن سنت عمومی خداوند در رابطه با مؤمنین چنین است که آنها را بیشتر به سختی، بلا، بیماری و… مبتلا میکند: «وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا إِلَى أُمَمٍ مِنْ قَبْلِكَ فَأَخَذْنَاهُمْ بِالْبَأْسَاءِ وَالضَّرَّاءِ لَعَلَّهُمْ يَتَضَرَّعُونَ» طبق این سنت الهی قرار نیست اگر کسی ایمان آورد یا اهل مسجد شد از تمامی آفات و بلایا در امان و عافیت باشد. از طرفی چون خدای متعال در همه جا حضور دارد در هر جایی خواندن دعا امکان دارد. پس درمان بیماری با علل قریب مادی و معنوی بعید همراه با هم امکان پذیر است. ایشان در انتها اظهار داشت، دعا نقش مؤثری در رفع بیماری داشته و دعا به عنوان اسباب معنوی و دارو از اسباب مادی در درمان شخص بیمار مکمل یکدیگرند.

بولتون محتوایی کرسی را می توانید از اینجا دانلود نمایید.

صوت کامل کرسی از اینجا قابل دانلود نمایید.